PROSTYTUCJA
Zwykle traktowana jest jako jeden z przejawów patologii społecznej, przy czym głównymi kryteriami zaliczenia jej do kategorii zachowań dewiacyjnych są związki z przestępczością i nadużywaniem alkoholu i narkotyków. Zjawisko to uwarunkowane jest różnorodnymi czynnikami: społecznymi, ekonomicznymi, kulturowymi i fizjologicznymi.
Brak jest jednolitej definicji zjawiska. Najczęściej mianem prostytutki określa się osobę, stale lub dorywczo zaspokajającą potrzeby seksualne przygodnych partnerów w zamian za korzyść materialną (pieniądze, wartościowe rzeczy np. w postaci upominków), bez zaangażowania uczuciowego i praktycznie bez możliwości wyboru partnerów.
Dominują następujące formy prostytucji:
* heteroseksualna,
* homoseksualna,
* biseksualna i tranwestytyczna.
Można wyróżnić też określone typy prostytucji:
* usługi towarzyskie,
* prostytucja w restauracjach i hotelach,
* prostytucja w agencjach towarzyskich, salonach masażu, klubach typu peep-show,
* seks na telefon (callgirls),
* prostytucja "w oknach" - charakterystyczna głównie w Holandii.
W ostatnich latach na sile przybrała prostytucja dziecięca. Prostytucja dziecięca najczęściej przybiera takie formy jak: dzieci oferujące usługi na dworcach kolejowych, prostytucja nieletnich z Europy Środkowej i Wschodniej w domach publicznych na Zachodzie, prostytucja drogowa, handel chłopcami, wykorzystywanie dzieci do produkcji pornografii.
Rozróżnia się 4 rodzaje relacji systemu prawnego do zjawiska prostytucji:
1. prohibicjonizm - całkowity zakaz uprawiania prostytucji, która traktowana jest jak przestępstwo,
2. reglamentaryzm - sankcjonowanie prostytucji i poddanie jej kontroli policji,
3. neoreglamentaryzm - modyfikacja reglamentaryzmu, w której nadzór policji zastępuje się nadzorem sanitarno - lekarskim,
4. abolicjonizm - zniesienie wszelkich form rejestracji prostytutek, zakazuje prowadzenia domów publicznych, kładzie nacisk na profilaktykę i edukację.
Konwencja międzynarodowa o zwalczaniu handlu ludźmi i eksploatacji prostytucji z 1950 roku, której Polska jest stroną wprowadza system abolicyjny. Zgodnie z jej treścią "strony niniejszej Konwencji zgadzają się ukarać każdego, kto dla zaspokojenia namiętności innej osoby dostarcza, zwabia lub uprowadza w celach prostytucji inną osobę, nawet za jej zgodą albo eksploatuje prostytucję innej osoby nawet za jej zgodą".
Przestępstwa związane z prostytucją na gruncie polskiego Kodeksu karnego to:
stręczycielstwo - nakłanianie innej osoby do uprawiania prostytucji - art. 204 § 1 k.k.,
kuplerstwo - umyślne ułatwianie cudzej prostytucji w celu osiągnięcia korzyści majątkowej - art. 204 § 1 k.k..
sutenerstwo - czerpanie korzyści majątkowej z cudzej prostytucji - art. 204 § 2 k.k.
Stręczycielstwo, kuplerstwo i sutenerstwo w stosunku do osoby małoletniej stanowią typ kwalifikowany przestępstwa - art. 204 § 3 k.k.
Pomocom dla ofiar handlu kobietami i prostytucji oraz profilaktyką i prewencją w Polsce zajmuje się m. in. Fundacja Przeciwko Handlowi Kobietami La Strada.
Zwykle traktowana jest jako jeden z przejawów patologii społecznej, przy czym głównymi kryteriami zaliczenia jej do kategorii zachowań dewiacyjnych są związki z przestępczością i nadużywaniem alkoholu i narkotyków. Zjawisko to uwarunkowane jest różnorodnymi czynnikami: społecznymi, ekonomicznymi, kulturowymi i fizjologicznymi.
Brak jest jednolitej definicji zjawiska. Najczęściej mianem prostytutki określa się osobę, stale lub dorywczo zaspokajającą potrzeby seksualne przygodnych partnerów w zamian za korzyść materialną (pieniądze, wartościowe rzeczy np. w postaci upominków), bez zaangażowania uczuciowego i praktycznie bez możliwości wyboru partnerów.
Dominują następujące formy prostytucji:
* heteroseksualna,
* homoseksualna,
* biseksualna i tranwestytyczna.
Można wyróżnić też określone typy prostytucji:
* usługi towarzyskie,
* prostytucja w restauracjach i hotelach,
* prostytucja w agencjach towarzyskich, salonach masażu, klubach typu peep-show,
* seks na telefon (callgirls),
* prostytucja "w oknach" - charakterystyczna głównie w Holandii.
W ostatnich latach na sile przybrała prostytucja dziecięca. Prostytucja dziecięca najczęściej przybiera takie formy jak: dzieci oferujące usługi na dworcach kolejowych, prostytucja nieletnich z Europy Środkowej i Wschodniej w domach publicznych na Zachodzie, prostytucja drogowa, handel chłopcami, wykorzystywanie dzieci do produkcji pornografii.
Rozróżnia się 4 rodzaje relacji systemu prawnego do zjawiska prostytucji:
1. prohibicjonizm - całkowity zakaz uprawiania prostytucji, która traktowana jest jak przestępstwo,
2. reglamentaryzm - sankcjonowanie prostytucji i poddanie jej kontroli policji,
3. neoreglamentaryzm - modyfikacja reglamentaryzmu, w której nadzór policji zastępuje się nadzorem sanitarno - lekarskim,
4. abolicjonizm - zniesienie wszelkich form rejestracji prostytutek, zakazuje prowadzenia domów publicznych, kładzie nacisk na profilaktykę i edukację.
Konwencja międzynarodowa o zwalczaniu handlu ludźmi i eksploatacji prostytucji z 1950 roku, której Polska jest stroną wprowadza system abolicyjny. Zgodnie z jej treścią "strony niniejszej Konwencji zgadzają się ukarać każdego, kto dla zaspokojenia namiętności innej osoby dostarcza, zwabia lub uprowadza w celach prostytucji inną osobę, nawet za jej zgodą albo eksploatuje prostytucję innej osoby nawet za jej zgodą".
Przestępstwa związane z prostytucją na gruncie polskiego Kodeksu karnego to:
stręczycielstwo - nakłanianie innej osoby do uprawiania prostytucji - art. 204 § 1 k.k.,
kuplerstwo - umyślne ułatwianie cudzej prostytucji w celu osiągnięcia korzyści majątkowej - art. 204 § 1 k.k..
sutenerstwo - czerpanie korzyści majątkowej z cudzej prostytucji - art. 204 § 2 k.k.
Stręczycielstwo, kuplerstwo i sutenerstwo w stosunku do osoby małoletniej stanowią typ kwalifikowany przestępstwa - art. 204 § 3 k.k.
Pomocom dla ofiar handlu kobietami i prostytucji oraz profilaktyką i prewencją w Polsce zajmuje się m. in. Fundacja Przeciwko Handlowi Kobietami La Strada.